|
 |
Owca z sercem lwa
Bedlington Terrier owieczka z sercem lwa niezwykłego koloru.
> Opis i historia rasy
> Charakter
> Życie codzienne
> Czy to prawda, że...
Życie codzienne
 Typowa fryzura Bedlingtona wymaga wprawnego fryzjera...
Co należy wiedzieć:
- Chętnie będzie mieszkał nawet w bloku, jeśli tylko będzie miał dość ruchu na dworze
- Niewiele szczeka
- Doskonale zgadza się z innymi zwierzętami domowymi
- Wymaga regularnej fachowej pielęgnacji sierści
- Rzadki do nabycia
- Niedrogi w utrzymaniu – gdyby nie ten fryzjer...
Nie do wiary: terier, który nie szczeka po próżnicy!
 Zaniedbany, nie ostrzyżony i brudny pies jest żywym zaprzeczeniem idei bedlington teriera. Jeśli zdecydujemy się na takiego psa, to musimy także pogodzić się z koniecznością regularnego odwiedzania salonów fryzjerskich – jedynie prawdziwy zawodowiec umie uzyskać pożądany przez wzorzec rasy wygląd. Bujna, jedwabista czuprynka wymaga prawdziwego profesjonalizmu i poczucia estetyki.
Warunki życia
Bedlington terier nie wymaga zbyt wiele miejsca: ma raptem około 40 cm wzrostu i nie waży więcej niż dziesięć kilogramów. Dlaczego zatem nie trzymać go w mieszkaniu? Oczywiście, można, ale pod warunkiem, że codziennie będziemy w stanie zapewnić mu długi spacer, a wtedy pogodzi się nawet z niedużym mieszkaniem.
Nie wystarczą mu trzy krótkie spacerki dziennie 'na siusiu'! Niedostatek ruchu sprawi, ze pies szybko przestanie być w dobrym nastroju, może zacząć być złośliwy i przejawiać zachowania destrukcyjne, by jakoś rozładować rozpierającą go energię. Jeszcze lepszy byłby dla niego dom z ogrodem, gdzie mógłby się wybiegać do woli.
Ale uwaga – pies ten w żadnym stopniu nie nadaje się do budy! Niezbędny jest specjalny kącik w domu, w którym pies mógłby czuć się królem, a przede wszystkim gdzie byłoby mu wygodnie – bo bedlington ceni sobie wygody, zwłaszcza gdy musi zostawać na kilka godzin sam w domu. W młodości bedlington bywa zagrożeniem dla mebli, ale w miarę dorastania coraz mniej obchodzą go stołowe nogi, frędzle dywanu czy oparcia foteli...
Posłanie psa powinno stać w miejscu dość spokojnym, ale z którego pies mógłby obserwować życie całego domu.
Żywienie
Układając jadłospis dla bedlington teriera trzeba zakładać dlań 150 do 180 gramów mięsa dziennie, 80 gramów warzyw i także 80 gramów gotowanego ryżu lub makaronu, a do tego niezbędny dodatek witamin i preparatów mineralnych. Najlepszym pomysłem jest założenie karmienia psa wyłącznie gotową karmą, gdyż bedlington akceptuje ją bez protestu. Wyżywienie bedlingtona nie powinno uwzględniać w żadnym wypadku ani resztek z posiłków ludzkich, ani karm dla psów niskiej jakości. Pokarmy te zawierają w sobie znaczne ilości związków miedzi, które są szczególnie niewskazane dla psów tej rasy ze względu na nieco odmienny metabolizm tego pierwiastka przez psy tej rasy.
Zdrowie
Bedlington terier nie jest nawet w części tak delikatny, jak sugerowałby to jego wygląd – wprost przeciwnie, jest dość odporny i wytrzymały. Zimą uwielbia długie spacery nawet w najostrzejszy mróz, a i z upałem dobrze sobie radzi. Rasa ta nie cierpi na jakąkolwiek ze szczególnie chorób uwarunkowanych genetycznie – z wyjątkiem dość częstej reakcji uczuleniowej na sole miedzi. W stanach Zjednoczonych i Kanadzie wydzielono nawet całe linie bedlingtonów cierpiących na Hepatitis wskutek nietolerancji zbyt dużych ilości miedzi w pokarmie, jest to szerząca się dziedziczna choroba wątroby, która polega na kumulowaniu w niej miedzi.Prowadzi do marskości i atakuje system nerwowy. Podobne schorzenie u ludzi zostało nazwane Morbus Wilson.
U młodych psów nie ma żadnych objawów choroby, zachowują się normalnie i nieświadomi zagrożenia właściciele dopuszczają je do rozrodu. Objawy zaczynają się w wieku 4-6 lat i powodują w niedługim czasie utratę psa. Leczenie polega na podawaniu medykamentów i przestrzeganiu odpowiedniej diety, jednak działa to na krótki czas. Od 1996 roku zastosowano badania krwi (testy DNA), którym poddawane są szczenięta.
Inne problemy, to dziedziczne wady anatomiczne: deformacja mostka, wklęsłość i wypukłość żeber, wyczuwalne i widoczne złamanie ogona, wąsko do wewnątrz ustawione kły żuchwy co wiąże się z jej niedorozwojem, sporadycznie trafiające się tzw. Rybie oczy entropium i chroniczne łzawienie prowadzące do rudego zabarwienia sierści.
Pielęgnacja
Fryzura 'na bedlingtona' uchodzi w kręgach groomerów (zawodowych fryzjerów psów) za dowód szczególnej biegłości w fachu, zwłaszcza że źle ostrzyżony bedlington traci momentalnie charakterystyczny wyraz rasy. Oczywiście, można się tego podjąć także samemu, ale wymaga to czasu, cierpliwości i sprawnych rąk. Niezbędny jest do tego także specjalistyczny sprzęt – nożyczki fryzjerskie są dłuższe, ostrzejsze i cieńsze niż nożyczki domowe, charakterystyczna fryzura na uszach ( owe pompony! ) wymaga nie tylko biegłości w operowaniem nożyczkami, ale i specjalistycznej maszynki ręcznej lub elektrycznej. Podręczniki pielęgnacji zalecają, by włos na tułowiu był utrzymany stosunkowo krótko, by podkreślić charakterystyczne naturalne wygięcie linii grzbietu. Na grzbiecie włos powinien być nieco gęstszy niż na bokach, ogon powinien być starannie wymodelowany nożyczkami, tak by usunąć wszelkie odstające 'frędzle'. Kończyny powinny mieć kształt nienagannych słupków, idealnie równych na całej długości i... A może jednak lepiej pójść do fryzjera?
Staranna fryzura głowy
Głowa bedlington teriera jest polem do popisu dla prawdziwego groomera. Skomplikowane jest przystrzyżenie maszynką włosów na uszach, tak by zostawić dość włosa na owe słynne pompony, następnie skrupulatne przystrzyżenie maszynką (lub odpowiednimi nożyczkami – degażówkami) sierści na podgardlu, policzkach i pod żuchwą. Przód i wierzch głowy powinien – zgodnie z wzorcem – nabrać kształtu zaokrąglonego klina, co wymaga wielkiej staranności w modelowaniu przejścia od krótkiego włosa na policzkach do długiego, nastroszonego na czole i górnej części pyska.
> Opis i historia rasy
> Charakter
> Życie codzienne
> Czy to prawda, że...
|
|
|
|
|
